همیشه خیالت راحت است
در این شب های تیره ی زمستانی
که قندیل آویز درختانش هوش از سر آدم می برد
آنچنان که یادت می رود شب است و وهم انگیز

آن بالا تر ها چراغی روشن است

یا حق