بسمه

می گوید ویران است ، آ ری این خانه سست و نا پایدار است آری این خانه و هر چه در آن است ......
می گوید .....

می گویمش که دلم گرفته کجا روم.
می گویدم که این خانه ویران است.
می گویمش که دلم بد گرفته تنهایم.
باز هم می گوید که ویران است.


می گویم انگار که مرا می سوزاند، هر گاه به چیزی دل می دهم می گیرد .به سوی آنچه واهمه دارم سوقم می دهد و آخر باز :"اساس این خانه بر باد است" .



عنکبوت 41

پ.ن هین شعر نیست ،اشکال شعری نگیرین

یا حق